เนื้อแคมป์ไฟ ร้านอาหารที่เกิดจาก Passion ของเด็กอายุ 11 ขวบ

‘อายุน้อย’ ไม่ใช่ปัญหา…เนื้อแคมป์ไฟ ร้านอาหารที่เกิดจาก Passion ของเด็กอายุ 11 ขวบ

เมื่อความหลงใหล นำไปสู่การเปิดโอกาสให้เด็กคนหนึ่งได้พบเจอประสบการณ์ในสิ่งที่ตัวเองชอบ โดยไม่ได้วัดจากผลการเรียน หรือความแข็งแรงของร่างกาย แต่คือทักษะที่ถูกฝึกฝนที่เริ่มจากการเล่นสนุก จนทำให้รู้ว่าตัวเองชื่นชอบอะไรและต่อยอดความฝันนั้นให้เป็นจริง

วันนี้เราจะพามาเติมไฟเติมฝัน ทำความรู้จักกับ น้องฟิจิ-กฤตภาส ศิริพงศ์ปรีดา และคุณพ่อหนุ่ม-มณเฑียร ศิริพงศ์ปรีดา ผู้ร่วมก่อตั้งร้าน เนื้อแคมป์ไฟ ร้านเนื้อย่างในย่านสุขุมวิท 23 ที่เกิดขึ้นจากความรักและความชอบในการทำอาหารของน้องฟิจิวัย 11 ขวบ ต่อยอดจนเป็นร้านจนถึงทุกวัน

เล่นสนุกจนกลายเป็น Passion

น้องฟิจิ วัย 10 ขวบ เริ่มทำกับข้าวตั้งแต่ 2 ขวบ กับคุณแม่ ก็ได้หยิบจับของนู่นนั่นตามภาษาเด็ก คุณพ่อกับคุณแม่จึงให้ลองทำอะไรง่าย ๆ บ้าง ซึ่งบางคนอาจจะบอกว่าอันตราย แต่สำหรับบ้านฟิจิแล้วคิดว่าเป็นการได้อยู่ร่วมกิจกรรมกันอยู่ในครอบครัวโดยอยู่ในความดูแลเสมอ

เมื่อฟิจิรู้ว่าอันไหนอันตราย ไม่ว่าจะร้อน หรือของมีคม ก็จะระมัดระวังมากขึ้น คุณแม่จะให้คำแนะนำเสมอ คุณแม่จะคอยให้ฟิจิได้ทำกิจกรรมเสริมทักษะต่าง ๆ เสมอ เพื่อนำไปปรับใช้ในชีวิตประจำวัน จนรู้ถึงความชอบของตัวเองในการเป็นคนทำอาหาร

เมื่อโตขึ้น ฟิจิได้มีโอกาสได้ดูรายการมาสเตอร์เชฟ ฟิจิสนใจเป็นอย่างมาก พ่อกับแม่เห็นจึงให้มีการท้าทายเล่นกันที่บ้านกันเอง เลียนแบบรายการ ได้เป็นการลองได้เรียนรู้ และเมื่อได้ออกจากบ้าน ก็จะให้ฟิจิได้ลองชิมอาหารต่าง ๆ มากขึ้น เพื่อให้เกิดแรงบันดาลใจ

จนกระทั่งมีรายการมาสเตอร์เชฟจูเนียร์เป็นปีแรก พ่อกับแม่เลยอยากลองได้ประสบการณ์จากการแข่งจึงได้ให้ฟิจิเข้าสมัครการแข่งขัน แม้ฟิจิจะไม่เคยเรียนทำอาหารจากที่ไหนเลยนอกจากสอนกันเอง พอแข่งขันได้ประมาณ 6 เทป ฟิจิก็พลาดตกรอบ แต่ด้วยความมุมานะที่แม้จะตกรอบ ก็ยังทำอาหารมาเรื่อย ๆ และไอเดียที่อยากเปิดร้านอาหารก็ยังคงอยู่ในหัวของน้องฟิจิเสมอมา

“ถ้าลูกอยากทำ ผมก็อยากให้ลูกได้เรียนรู้มัน”

คุณหนุ่ม-มณเฑียร ศิริพงศ์ปรีดา พ่อของน้องฟิจิได้เห็นความตั้งใจและความเอาจริงเอาจังของน้อง จึงลองโยนโจทย์ให้น้องร่างแผนมาก่อน ว่าจะขายอะไร แบรนด์ดิ้งจะเป็นยังไง ให้ลองไปหาข้อมูลมา ทำ Feasibility จนมาตกลงปลงใจกันที่เนื้อย่างเสียบไม้ โจทย์ต่อไปจึงให้น้องหารสชาติที่ชอบที่ใช่ พาไปทดลองชิม เข้าโรงงาน ให้น้องมีส่วนร่วมในทุกการตัดสินใจจนออกมาเป็นรูปเป็นร่างและกลายเป็นร้าน เนื้อแคมป์ไฟ

แต่สิ่งที่คิดกับสิ่งที่เป็นจริง ๆ มันก็แอบไม่เหมือนกันเลย “ก่อนเปิดร้านผมคิดว่าเราจะได้ลูกค้าเยอะ และมันจะต้องสนุกมากแน่ ๆ แต่ความเป็นจริงคือมันมีครบทุกรส ทั้งปัญหา เรื่องคนบ้าง ลูกค้าบ้าง ทำไม่ทันบ้าง สิ่งที่ต้องคิด การรับมือกับเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เราไม่คาดคิด แต่ว่าก็ยังมีสิ่งที่เหมือนอย่างที่คิดไว้นั้นก็คือมันสนุกครับ” น้องฟิจิเราอย่างออกรสให้เราฟัง

“บางทีคือเหนื่อยแบบต้องพอแล้ว ขอร้องว่าอย่าพึ่งมาอะไรแบบนั้น” คุณหนุ่มเสริม การรับมือกับปัญหาไม่ใช่เรื่องง่ายเลย จากเดิมก่อนเปิดร้านมันก็เกิดปัญหาอยู่แล้ว แต่พอเปิดร้านปัญหามันยิ่งทวีคูณเพราะมันมีทั้งหน้าบ้านและหลังบ้านเพิ่มเข้ามา แต่นี่ก็คือการทำธุรกิจแหละครับ มีขึ้นมีลง ช่วงขายดี ช่วงขายไม่ดี ทุกช่วงมีปัญหาคนละแบบกัน คุณหนุ่มกับลูกชายเองก็ต้องร่วมมือช่วยกันแก้ปัญหา

การเปิดร้านนี้ขึ้นมานั้นเป้าหมายไม่ใช่เพื่อเอากำไรเพียงอย่างเดียว แต่เพื่อเป็นการเรียนรู้ในการทำธุรกิจของน้องฟิจิและเป็นการเรียนรู้ของทั้งครอบครัวไปพร้อมกันด้วย เพราะทุกคนคือเริ่มจากศูนย์กันทั้งหมด ตัวคุณหนุ่มเองก็ทำงานสายมีเดียมา คุณแม่เองก็ไม่เคยทำอาหาร ตัวน้องฟิจิเองก็ไม่เคยทำธุรกิจเหมือนกัน ดังนั้นกำไรที่แท้จริงอาจจะไม่ใช่เงินที่ได้มา แต่เป็นประสบการณ์ที่ได้จากการเปิดร้านนั่นแหละคือกำไรที่แท้จริง

ในบางครั้งความเป็นพ่อเป็นแม่ก็อยากให้ลูกนั้นได้ลองสิ่งต่าง ๆ ที่มีความหลากหลายในการเรียนรู้ เพื่อจะได้ค้นหาตัวเองว่าชอบอะไร แต่สิ่งที่สำคัญคือถ้าเรารู้ว่าลูกนั้นชอบหรือใส่ใจกับอะไรแล้ว ต้องทำอย่างตั้งใจและจริงจังแม้ว่าจะสำเร็จหรือผิดพลาดก็ตาม เพราะไม่ว่ายังไงแรงสนับสนุนจากครอบครัวจะคอยช่วยส่งเสริมอยู่ข้างหลังเสมอไม่ว่าจะพบเจอสิ่งใดก็ตาม